Γιατί δεν προχωράνε τα έργα της Αθήνας;

Έχουνε κλείσει πάνω από δέκα χρόνια από τότε που για πρώτη φορά άκουσα για την άμεση και επιτακτκή ανάγκη να ολοκληρωθούν τα έργα διαχείρισης στερεών αποβλήτων στην Αττική. Πάνε πάνω από πέντε χρόνια από τότε που κάποιος μεγαλόσχημος είπε (δίκαια) ότι η ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων της Αττικής είναι εθνικό θέμα γιατί αφορά το 50% των σκουπιδιών της χώρας. Έχουν περάσει 4 διαφορετικοί υπουργοί Περιβάλλοντος, 12 υφυπουργοί, αρκετοί γενικοί γραμματείς, πολλοί και διαφορετικοί δήμαρχοι και 3 διαφορετικές κυβερνήσεις και όλοι αυτοί αφού διαπίστωσαν την επιτακτική ανάγκη και το κατεπείγον του θέματος, στη συνέχεια "έστριψαν δια του αρραβώνος" όπως ο μελλοντικός γαμπρός που δεν καλύπτεται από την προίκα. Και όλοι αυτοί στηρίχθηκαν, λιγότερο ή περισσότερο, σε μελετητές, εργολήπτες, συμβούλους και άλλους που πραγματικά επιδίωκαν να υλοποιηθούν αυτά τα έργα.

Προφανώς δεν είχαν όλοι την ίδια οπτική ούτε και την ίδια αντιμετώπιση, προφανώς δεν είχαν ούτε και τα ίδια κίνητρα και ικανότητες, αλλά στην πολιτική αυτό που μετράει είναι τα αποτελέσματα και αυτά είναι σχεδόν μηδέν. Η Αττική συνεχίζει να έχει τριτοκοσμικές χωματερές, περιορισμένη ανακύκλωση και ανάκτηση υλικών και ελάχιστη επεξεργασία των βιοαποδομήσιμων.

Και από ότι φαίνεται και οι δηλώσεις τη κ. Μπιρμπίλη, της οποίας δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω την ειλικρίνεια των προθέσεων, περί άμεσης δημοπράτησης των έργων το αργότερο ως τον παρελθόντα Μάϊο ήταν άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα της διαρκούς διολίσθησης και παραπομπής του θέματος στις καλένδες. Ο "Καλλικράτης" και οι νέοι Περιφερειακοί ΦοΔΣΑ από ότι φαίνεται αποδεικνύονται επαρκείς λόγοι για να παραπεμφθεί ξανά στο μέλλον η δημοπράτηση αυτών των τόσο αναγκαίων έργων.

Πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι, με τόσο διαφορετικές προθέσεις και ικανότητες, κατέληξαν και ακόμα καταλήγουν "ομόφωνα" στην αποτυχία; Για ποιο λόγο η χώρα που έκανε Ολυμπιακούς Αγώνες δεν μπορεί να φτιάξει βασικές υποδομές διαχείρισης αποβλήτων στην πρωτεύουσα;

Φταίνε μήπως οι σχεδιασμοί; Φταίνε οι συγκυρίες; Φταίνε οι πολιτικοί; Φταίνε οι δήμαρχοι; Φταίει η κακιά η μοίρα μας; Φταίνε όλοι για όλα;

Πέρα από τις θεωρίες συνωμοσίας και τα στερεότυπα, η πραγματική απάντηση είναι απλή. Η διαχείριση των στερεών αποβλήτων κρίνεται, τελικά, σε κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς.

Και αυτό σημαίνει ότι τα έργα της Αθήνας δεν γίνονται, πολύ απλά διότι οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που δεν θέλουν να γίνουν τα έργα είναι πιο ισχυρές από αυτές που θέλουν να γίνουν. Τα συμφέροντα που εξυπηρετούνται από τη σημερινή διαχείριση αποριμμάτων είναι πιο ισχυρά από τα συμφέροντα που ωθούν σε μια πιο αναβαθμισμένη διαχείριση. Η συνέχεια σε επόμενο κομμάτι...