3/21/2013

Μερικές σκέψεις για τις χωματερές και τις ΣΔΙΤ

Την περασμένη Κυριακή η εφημερίδα Free Sunday φιλοξένησε μια συνέντευξή μου για ορισμένα θέματα της επικαιρότητας, με αφορμή τις χωματερές που μένουν ακόμα ανοικτές. Αξιοποίησα την ευκαιρία για να διατυπώσω κάποιες γενικότερες σκέψεις και προβληματισμούς για τις ΣΔΙΤ στη διαχείριση απορριμμάτων

Η συνέντευξη βρίσκεται στο link
http://www.citypress.gr/freesunday/index.html?action=article&article=7636

3/17/2013

Τέλος εποχής για ΕΕ και Ελλάδα...

Ακόμα κι αν κάποιος είχε αμφιβολίες, οι πρόσφατες ανακοινώσεις σχετικά με τα μέτρα που συνοδεύουν το μνημόνιο της Κύπρου επιβεβαιώνουν ότι η ΕΕ (όπως τη νομίζαμε) έχει τελειώσει οριστικά. Με τα διαδοχικά μνημόνια σε όλες τις χώρες του Νότου και τις γερμανικές (και όχι μόνο ) χειροπέδες να σφίγγουν όλο και περισσότερο, το ερώτημα σχετικά με το μέλλον της Ελλάδας επανέρχεται και κανείς δεν μπορεί να το αποφύγει.

Υπάρχει κάποιο μέλλον εντός της Ευρωζώνης για τους εργαζόμενους ή η Ευρωζώνη ανήκει αποκλειστικά στις τράπεζες;

Ως που θα φτάσει ο γερμανικός οδοστρωτήρας και ποιος μπορεί να τον σταματήσει;

Μπορούμε να αναζητήσουμε δρόμο εκτός ευρώ ή είναι χαμένη εξ´ αρχής υπόθεση; Κι αν είναι έτσι, μήπως η παθητική αναμονή εξελίξεων απλώς παρατείνει τον επιθανάτιο ρόγχο της κοινωνίας μας, όπως ακριβώς εκφράζεται τα τελευταία τρία χρόνια;

Και ποια προετοιμασία έχει γίνει, απο οποιονδήποτε φορέα, για την μετά ευρώ εποχή; Που είναι το εναλλακτικό σχέδιο επάρκειας τροφίμων και καυσίμων, το σχέδιο έκτακτης ανάγκης για τα σχολεία κακά τα νοσοκομεία; Και ποιοι θα στηρίξουν τον ελληνικό λαό για να σταθεί όρθιος, σε πολιτικό και κοινωνικο επίπεδο;

Και τέλος, μήπως θα έπρεπε να ξανασκεφτούμε, από μηδενική βάση, το σύνολο των στρατηγικών επιλογών της χώρας, τώρα που όλα καταρρέουν και έχουμε την πολυτέλεια να το κάνουμε;

Δεν έχω απαντήσεις έτοιμες, αλλά για ένα πράγμα είμαι σίγουρος. Η χώρα πρέπει και θα ξαναχτιστεί εκ βάθρων, το ερώτημα είναι αν αυτό θα γίνει με τα ίδια σαθρά θεμέλια και τα φθαρμένα υλικά της κατεδάφισης ή αν θα ξανασχεδιάσουμε ένα καλύτερο κοινό μέλλον, με νέα θεμέλια και νέα υλικά. Και να σας πω την αλήθεια, σε αυτή την περίπτωση, δεν είμαι υπέρ της ανακύκλωσης. 

7/20/2011

ΤΑΞΙ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...

Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η πλήρης απελευθέρωση των επαγελμάτων είναι φάρμακο δια πάσα νόσο. Επίσης δεν είμαι από αυτούς που αν και ιδιώτες θέλουν ελάχιστο εγγυημένο κέρδος και προστασία των επενδύσεων τους εφ' όρου ζωής, διότι απλά αλλάξαν οι συνθήκες.

Πιστεύω όμως ότι σε ορισμένες περιπτώσεις και με συγκεκριμένο πλαίσιο, το άνοιγματων επαγγελμάτων επιβάλλεται όχι εειδή το λέι η τρόϊκα αλλά επειδή δεν είμαστε καθόλου, ούτε καν στοιχειωδώς ευχαριστημένοι με τα σημερινά χάλια. Και μια τέτοια περίπτωση είναι τα ταξί.

Υπάρχει κάποιος που έχει ταξιδέψει σε οποιαδήποτε σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και δεν έχει διαπιστώσει, αμέσως, με την πρώτη ματιά, την άβυσσο που χωρίζει τα ελληνικά ταξί από τα ιταλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά, τα ολλανδικά, τα βέλγικα, τα ισπανικά, τα σουηδικά ταξί;

Υπάρχει κάποιος που δεν θέλει ταξιτζήδες εκπαιδευμένους, καθαρούς και καλοντυμένους, με καλή συμπεριφορά και τρόπους, που ξέρουν να μιλάνε μια ξένη γλώσσα, να σέβονται τον πελάτη τους, να ανάβουν το air-condition χωρίς έξτρα χρέωση, να θεωρούν το ταξί μέσο εξυπηρέτησης του πελάτη και όχι ατομική τους καφετέρια που παίζει τη μουσική που γουστάρουν και ντουμανιάζει στο τσιγάρο, που δεν ξινίζουν όταν ζητάς απόδειξη και βγαίνουν για να βάλουν τη βαλίτσα στο πορτ-μπαγκάζ χωρίς να στραβομουτσουνιάζουν;

Υπάρχει κάποιος που δεν του έχει τύχει περίεργη, διπλή ή τριπλή χρέωση; Κάποιος που δεν έχει ερωτηθεί με αυθάδεια προς τα πού πάει για να ενημερωθεί ότι ο συγκεκριμένος προορισμός «δεν βολεύει» λες και σταμάτησε λεωφορείο;

Υπάρχει κάποιος που δεν θέλει οι οδηγοί ταξί να έχουν ανθρώπινο μεροκάματο, να είναι ασφαλισμένοι, να είναι συγκεντρωμένοι στη δουλειά τους που είναι η σωστή εξυπηρέτηση του πελάτη, χωρίς το άγχος να βγάλουν ένα έστω ευρώ παραπάνω από τα παράλογα ποσά που απαιτούν οι διαχειριστές αδειών ταξί;

Υπάρχει κάποιος στην Ελλάδα που δεν ξέρει ότι τουλάχιστον οι μισοί κάτοχοι αδειών ταξί, απέκτησαν τις άδειες με πολιτικά μέσα, σε σκοτεινές ή ύποπτες περιόδους και με άθλιες μεθοδεύσεις;

Και σε τελική ανάλυση, ο κάτοχος άδειας ταξί είναι επιχειρηματίας ή δημόσιος υπάλληλος; Αν είναι επιχειρηματίας, το ρίσκο είναι πάνω του, όπως είναι και σε όσους κατασκευάζουν ακίνητα ή πλαστικά ή χάλυβα και δεν διανοήθηκαν ποτέ να ζητήσουν πίσω τις επενδύσεις από το δημόσιο ταμείο όταν απελευθερώθηκαν οι αγορές.

Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι ενώ όλοι γνωρίζουν όλα τα παραπάνω και σε κάθε συζήτηση φίλων θα ακούσεις χιλιάδες ιστορίες για ταξί και ταξιτζήδες, τους κατόχους αδειών ταξί τους χαϊδεύουν εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ακόμα και σήμερα, όλα τα κόμματα. Η ΝΔ για ευνόητους λόγους με μεγάλο ιστορικό βάθος, αλλά και για προφανείς λόγους τακτικής σήμερα. Ο ΛΑΟΣ λόγω της παραδοσιακής ακροδεξιάς δύναμης στους χώρους των ταξιτζήδων. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ διότι «ο εχθρός της κυβέρνησης είναι φίλος μου». Και μεγάλο μέρος του ΠΑΣΟΚ, αυτοί οι ίδιοι βουλευτές που αδίστακτα ψήφισαν το ξεπάτωμα των συνταξιούχων και των μισθωτών, τόσο λόγω ιστορικών σχέσεων όσο και για μικροκομματικούς λόγους της πλάκας.

Να λοιπόν η τραγωδία της Ελλάδας: στο θέμα των ταξί, ένα θέμα που μας έχει εκθέσει ως τριτοκοσμικούς χιλιάδες φορές στο εξωτερικό, ένα θέμα στο οποίο η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών είναι της πλάκας και η αμοιβή πανάκριβη σε σχέση με την ποιότητα, τα πολιτικά κόμματα επιλέγουν να υπερασπιστούν τη σημερινή κατάσταση αντί να ανοίξουν το δρόμο για την αλλαγή της, που σε κάθε περίπτωση αποκλείεται να οδηγήσει σε μεγαλύτερα χάλια από τα σημερινά.

Πολιτικές ηγεσίες και βουλευτές επιλέγουν το δίκιο αυτού που φωνάζει δυνατότερα, σε βάρος των πολιτών που εξυπηρετούνται, άθλια συνήθως, από τα ταξί. Και οι τζάμπα μάγκες κάτοχοι αδειών ταξί για να πάρουν τον κόσμο μαζί τους (μάταιος ο κόπος με τόσα που έχουν κάνει) αντί να προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους ανοίγουν τα διόδια, επιβαρύνοντας ξανά τα συνήθη υποζύγια, τους φορολογούμενους...

Λεπτομέρειες με σημασία:

1. Όλα γίνονται στην πλέον τουριστική περίοδο, διότι απλούστατα οι ταξιτζήδες έχουν γραμμένους όλους του υπόλοιπους εκεί που δεν πιάνει μελάνι – ας όψονται οι πολιτικοί τους προστάτες
2. Η αστυνομία είναι ξανά ανύπαρκτη ακόμα και όταν γίνονται καταφανώς παράνομες ενέργειες με βαρύτατες επιπτώσεις στο δημόσιο συμφέρον - ο υπουργός ΠΡΟΠΟ ζει, υπάρχει, είναι ανάμεσά μας;
3. Για άλλη μια φορά, η κυβέρνηση δείχνει διχασμένη ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να αλλάξουν κάποια από τα κακώς κείμενα που μας οδήγησαν στα σημερινά χάλια και σε όσους είναι γέννημα - θρέμμα πολιτικοί με «άδεια ταξί», που αποκτήθηκε σε άλλες εποχές, με πάρε-δώσε και πελατειακές σχέσεις
4. Πιθανότατα οι τελευταίοι είναι περισσότεροι και επικρατούν, γεγονός που εξηγεί άλλωστε και τα κυβερνητικά χάλια – ας μην χαίρονται όμως διότι οι σκεπτόμενοι πολίτες ξέρουν, θυμούνται και δεν συγχωρούν, ακόμα και όταν δεν σκάβουν ορύγματα και δεν καίνε λάστιχα στους δρόμους. Και το ταξίμετρο τους έχει ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής...

5/10/2011

Σκηνές από "ταινία προσεχώς" ???





Οι παραπάνω φωτογραφίες τραβήχτηκαν στη Νάπολη στις 4/5/2011, σε πρόσφατη επίσκεψη μου. Νομίζω ότι ειδικά η Νάπολη έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τη χώρα μας, γιατί φοβάμαι ότι μοιάζει με σκηνές από «ταινία προσεχώς».

Η Νάπολη έφτασε σε απόλυτο αδιέξοδο πριν μερικά χρόνια. 80.000 τόνοι απορριμμάτων είχαν εγκλωβιστεί στην πόλη για δύο σχεδόν μήνες. Μπροστά στο πατρικό της Σοφίας Λόρεν υψώθηκαν σκουπίδια ύψους 5 μέτρων! Στις γύρω περιοχές, χιλιάδες τόνοι τυριού μοτσαρέλα κρίθηκαν ακατάλληλοι λόγω των διοξινών που εξέπεμπαν οι χωματερές που ξανάνοιξαν. Ακόμα και σήμερα, η εικόνα του ιστορικού κέντρου παραμένει άθλια, με μικρές χωματερές των 10-20 τόνων να παραμένουν για μέρες. Πρόσφατα επενέβη ο στρατός για να καθαρίσει η πόλη (βλ. και http://news.in.gr/world/article/?aid=1231107469 )

Και όλα αυτά γιατί; Γιατί το 1994, αποφασίστηκε να μην φτιαχτούν νέοι χώροι ταφής, διότι η ταφή των απορριμμάτων είναι «ξεπερασμένη μέθοδος» και έπρεπε να σταματήσει. Και στη συνέχεια, οι συνεχείς πολιτικές αντιπαραθέσεις, οι διαρκείς αμφισβητήσεις των όποιων επιλογών, η αντιπαράθεση λόμπι και η διαπλοκή με τη Μαφία βεβαίως οδήγησαν σε απόλυτη απραξία την περιφέρεια και το Δήμο! Τελικά, φτιάχτηκαν υποδομές για το 60% των απορριμμάτων (με τη λογική ότι το 40% θα ανακυκλώνονταν, κάτι που ποτέ δεν έγινε βέβαια) το 2006, δηλαδή δώδεκα χρόνια μετά!

Τότε όμως ήταν ήδη αργά, διότι οι χώροι ταφής είχαν ήδη γεμίσει και οι κοινωνικές αντιδράσεις για νέους χώρους τεράστιες. Και οι μόνοι κερδισμένοι ήταν οι έμποροι των σκουπιδιών, που τα μετέφεραν με 200 ευρώ τον τόνο στο Αμβούργο, για να σωθεί η πόλη από τις επιδημίες. Τα συμπεράσματα δικά σας…

5/03/2011

Μια απάντηση στο δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας...

Το ποια είναι η γνώμη μου για το θέμα του έργου της Κερατέας είναι γνωστό σε όλους όσοι ασχολούνται με τα θέματα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Άλλωστε είναι τόσο αναλυτικά γραμμένη σε τέσσερις πρόσφατες αναρτήσεις του "Σίσσυφου",από 4/4/2011, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρανόησης ή αμφιβολίας.

Επιπλέον, ο "Σίσσυφος" είναι ένα blog που διαβάζεται από 500-1000 ανθρώπους το μήνα, επομένως δεν είναι και τόσο δύσκολο να κυκλοφορήσει η πληροφορία που περιλαμβάνεται στο blog.

Μου είναι επομένως ακατανόητη η αναφορά του κ. Ιατρού, πρώην δημάρχου Κερατέας, στο όνομα μου, σε πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία"(23/4/2011). Στο εν λόγω δημοσίευμα μάλιστα, λίγο - πολύ, μου χρεώνεται η "σκληρή" στάση της κυβέρνησης σχετικά με το έργο στην Κερατέα.

Δεν γνωρίζω ποια είναι τα κίνητρα του κ. Ιατρού, ούτε και αν οι δηλώσεις του έγιναν γνωρίζοντας τη δημόσια διατυπωμένη θέση μου περί διαπραγμάτευσης ή εν αγνοία αυτής.

Προτιμώ να πιστεύω το δεύτερο. Ακόμα όμως και έτσι, είναι πραγματικά αστείο να χρεώνεται σε "συνομιλητές" η αδιαλλαξία της κυβέρνησης στο έργο της Κερατέας. Λες και το θέμα της Κερατέας είναι το μοναδικό στο οποίο η κυβέρνηση είναι αδιάλλακτη, ενώ σε όλα τα υπόλοιπα θέματα διεξάγεται ουσιαστικός και πλήρης διάλογος, λαμβάνονται υπόψη οι απόψεις των κοινωνικών ομάδων και τελικά συνθέτονται όλες οι απόψεις και γίνεται ... της τρόϊκας!

Αγνοούνται τα ισχυρά τοπικά αλλά και ευρύτερα συμφέροντα, αγνοείται το κοινωνικό - πολιτικό υπόβαθρο της σύγκρουσης στην Κερατέα, αγνοείται το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής, οι πρακτικές της κυβέρνησης σε μια σειρά άλλα μέτωπα και ενοχοποιούνται οι όποιες απόψεις και σκέψεις, στη συγκεκριμένη περίπτωση ενός ανθρώπου που δεν έχει καμία σχέση με το έργο της Κερατέας, πέραν των αρχικών μελετών χωροθέτησης, η ορθότητα των οποίων ακόμα δεν έχει αμφισβητηθεί σε δεκάδες δικαστήρια!

Αλήθεια καταλαβαίνει ο κ. Ιατρού ότι με μια τέτοια αντιμετώπιση των πραγμάτων δικαιώνει αυτούς που αγνοώντας τη διάταξη των κοινωνικών δυνάμεων στην περιοχή, αγνοώντας τα πραγματικά συμφέροντα που θίγονται, αγνοώντας τους πολιτικούς συσχετισμούς και το ευρύτερο τοπίο στο οποίο εντάσσεται η υπόθεση της Κερατέας τον κατηγορούν προσωπικά και τον πάνε στα δικαστήρια για τη συμμετοχή του στις κινητοποιήσεις;

Όσο για την "Ελευθεροτυπία" τι να πει κανείς; Ούτε καν υποτυπώδες ρεπορτάζ και εξακρίβωση των όσων καταγγέλονται, σε ένα θέμα που είναι πανεύκολο να διαπιστωθεί η ουσία εφόσον υπάρχουν δημόσιες γραπτές τοποθετήσεις, προσβάσιμες σε όλους. Δεν αξίζει καν να κάνεις διάψευση σε τέτοιου είδους δημοσιογραφία...

4/26/2011

Διάλογος στην κόψη του ξυραφιού...

Η εξέλιξη στην υπόθεση της Κερατέας είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Στο τελευταίο κομμάτι που ανέβασα στον «Σίσσυφο» εξηγούσα ότι η διαπραγμάτευση μεταξύ των δύο πλευρών ήταν πολύ περισσότερο από αναγκαία αλλά κάτι λιγότερο από εφικτή.

Σήμερα, μετά την αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων, παρά το ενδοκυβερνητικό αλαλούμ που επικράτησε, υπάρχει επιτέλους η δυνατότητα να ξεκινήσει μια διαδικασία διαπραγμάτευσης και αλληλεπίδρασης. Ακόμα περισσότερο: υπάρχει η δυνατότητα να γίνει μια πραγματική τομή με μακροπρόθεσμη θετική επίδραση στο τοπίο της διαχείρισης αποβλήτων της χώρας μας.

Πρώτα περί διαπραγμάτευσης. Η συζήτηση που ξεκινάει την ερχόμενη Πέμπτη, γίνεται εκ των πραγμάτων στη σκιά της πρόσφατης απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Φυλής (βλ. http://www.otyposnews.gr/?p=9737 ). Η απόφαση αυτή τοποθετεί το πλαίσιο κάθε συζήτησης που γίνεται για τα απορρίμματα της Αττικής. Ο διαθέσιμος χρόνος είναι περιορισμένος (2,5 – 3 χρόνια το πολύ) και η περιβαλλοντική ομηρεία της Δυτικής Αττικής πρέπει να τελειώσει τώρα!

Αυτό ας το σκεφτούν καλά όσοι, με οποιαδήποτε αφορμή, προτείνουν επανεξέταση των πάντων από μηδενική βάση. Μπορεί και πρέπει να συζητηθούν πολλά, κάποια ίσως και από μηδενική βάση, ωστόσο αν δεν υπάρξουν άμεσες αποφάσεις η διαχείριση των απορριμμάτων της Αττικής οδηγείται στο σημείο μηδενικής λύσης! Και τότε, είναι προφανές ότι όσο καλές ιδέες κι αν υπάρχουν, όσα κι αν λέμε περί ανακύκλωσης, όσοι όρκοι στην κομποστοποίηση κι αν έχουν γίνει, η πιθανότητα να γίνει η Αττική κάτι σαν τη Νάπολη θα επιβάλλει βίαιες και εκβιαστικές λύσεις, χωρίς διαφάνεια, διαβούλευση και έλεγχο του κόστους. Μήπως υπάρχουν συμφέροντα που επιθυμούν μια τέτοια εξέλιξη; Θα δείξει…

Κι αν κάτι επιβεβαιώνεται από την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Φυλής είναι ότι μπορεί η Κερατέα να ήταν η «καυτή πατάτα» τόσους μήνες, ωστόσο το κλειδί της διαχείρισης των απορριμμάτων στην Αττική το κρατάει η Δυτική Αττική και όσοι την αγνόησαν ως τώρα έχουν κάνει τραγικό λάθος. Αυτό αφορά τόσο την κυβέρνηση, όσο και όσους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους, συντελούν στο να παραμένει ο ΧΥΤΑ Φυλής μοναδική λύση στο λεκανοπέδιο.

Κι αν τελικά βρέθηκε, καταρχήν τουλάχιστον, ένας τρόπος να ξεκινήσει μια συζήτηση με την Κερατέα, είναι δυνατόν να φανταστεί κανείς λύση του αδιεξόδου χωρίς μια ουσιαστική συζήτηση για τη Δυτική Αττική; Να λοιπόν το πρώτο βήμα για μια πετυχημένη διαδικασία διαλόγου: ο διάλογος πρέπει να περιλάβει όλους τους εμπλεκόμενους και όχι μόνο όσους φωνάζουν δυνατότερα. Αλλιώς, οι προσπάθειες οικοδόμησης εμπιστοσύνης και διαλόγου με την Κερατέα, θα καταλήξουν σε ρήξη της εμπιστοσύνης με όλους τους υπόλοιπους, και τότε σίγουρα δεν θα υπάρξει λύση.

Τι είδους διαπραγμάτευση μπορεί να γίνει λοιπόν μεταξύ κυβέρνησης – Κερατέας; Αυτό πραγματικά εξαρτάται από τη διάθεση αλλά και την ικανότητα ελιγμών των δύο πλευρών, αλλά σε κάθε περίπτωση, πρέπει να αποφευχθούν δύο ακραίες επιλογές, οι οποίες θα δυναμιτίσουν κάθε διάλογο. Και όπως έχω ήδη γράψει, το πρόβλημα της Κερατέας είναι πρόβλημα εμπιστοσύνης…

Η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει τη θολούρα και την τερατολογία και επιτέλους να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θα φτιαχτεί και με ποιους περιβαλλοντικούς όρους θα λειτουργήσει το προγραμματισμένο έργο. Και πρέπει να το ξεκαθαρίσει δημόσια και κατηγορηματικά, έτσι ώστε να μην υπάρχει αμφισβήτηση από κανέναν. Ακόμα η κυβέρνηση δεν έχει απαντήσει επίσημα σε ερωτήματα όπως: ποιοι δήμοι θα εξυπηρετούνται, πόσα ακριβώς απορρίμματα θα οδηγούνται, τι είδους απόβλητα θα οδηγούνται στο χώρο ταφής (υπολείμματα ή και απορρίμματα), ποιος θα έχει τον έλεγχο των εισερχόμενων απορριμμάτων, ποιες τεχνολογίες επεξεργασίας επιτρέπονται κ.ο.κ. Ένα τέτοιο ξεκαθάρισμα θα διευκολύνει ουσιαστικά διότι ακόμα και αν τελικά το προγραμματισμένο έργο δεν γίνει, για οποιονδήποτε λόγο, θα κάνει φανερό τι είδους έργο ή έργα μπορούν να το υποκαταστήσουν.

Αυτό όμως δεν αρκεί. Για να οικοδομηθεί εμπιστοσύνη απαιτούνται και άλλες πιο γενναίες προτάσεις, όπως π.χ. μια δέσμευση ότι όποιο έργο και να κατασκευαστεί τελικά θα λειτουργεί υπό τον έλεγχο του Δήμου Λαυρεωτικής ή ότι ο χώρος ταφής θα δέχεται αποκλειστικά και μόνο υπολείμματα.

Ειδικά αυτό το τελευταίο, νομίζω ότι πρέπει να ξεκαθαριστεί με μια ευρύτερη πρωτοβουλία που δεν θα αφορά μόνο την Αττική ή την Κερατέα, αλλά θα έχει πανελλαδικό χαρακτήρα: κανένας νέος χώρος ταφής, από κάποιο εξυπηρετούμενο πληθυσμό και πάνω, δεν θα λειτουργεί εφόσον δεν καλύπτονται οι απαιτήσεις προεπεξεργασίας της 99/31 και δεν διατίθενται υπολείμματα επεξεργασίας. Είναι κάτι που η χώρα το έχει ανάγκη και μπορεί πραγματικά να έχει ευεργετικές επιδράσεις, αν βεβαίως ληφθούν υπόψη και καλυφθούν και οι ανάγκες που αναμφίβολα θα προκύψουν σε εν λειτουργία έργα (αλλιώς, θα λυθεί το πρόβλημα με τους μελλοντικούς χώρους ταφής και θα δημιουργηθεί ένα νέο, πιο σοβαρό πρόβλημα με τους υφιστάμενους).

Από τη μεριά της Κερατέας, πρέπει να εγκαταλειφθούν οι ακραίες θέσεις του τύπου «λύσεις μόνο για τα απορρίμματα μας», οι οποίες όλοι γνωρίζουμε ότι προετοιμάζουν νέα αδιέξοδα. Πρέπει επίσης να τελειώνουμε με τις φάρσες: αν ο Δήμος Λαυρεωτικής αμφισβητεί δεκάδες μελέτες, γνωμοδοτήσεις, διοικητικές πράξεις και δικαστικές αποφάσεις που κράτησαν χρόνια, πως είναι δυνατό να ζητάει να γίνει δεκτή η οποιαδήποτε πρόταση υποβάλλεται, χωρίς υποτυπώδη τεκμηρίωση από τη μεριά του; Πραγματικά δεν ξέρω τι προτάσεις θα υποβάλλει ο Δήμος Λαυρεωτικής, αλλά αν είναι να περιοριστεί στις αστειότητες περί αεριοποίησης που ακούγονται, τότε ο διάλογος δεν έχει νόημα και από τη μεριά του Δήμου θα αποδειχθεί προσχηματικός. Και τότε οι αντιδρώντες στο έργο της Κερατέας θα βρεθούν σε εξαιρετικά άσχημη θέση, τόσο έναντι της τοπικής κοινωνίας όσο και κυρίως έναντι της υπόλοιπης Αττικής. Γιατί αν ο διάλογος αποδειχθεί προσχηματικός, είτε θα ξαναζήσουμε μπλόκα, αστυνομικές δυνάμεις και όλα τα σχετικά είτε θα ξανανοίξουν χωματερές στην περιοχή…

Και οι δύο πλευρές έχουν συμφέρον να δοθεί μια πραγματική, ρεαλιστική και άμεσα υλοποιήσιμη λύση. Και οι δύο πλευρές οφείλουν να προσέλθουν με συγκεκριμένες προτάσεις και διάθεση συνεργασίας και διαλόγου. Ας ελπίσουμε ότι κάτι καλό θα βγει και είμαι σίγουρος ότι αν βγει, θα είναι καλό για όλους μας και θα έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις…

4/04/2011

Ας σκεφτούμε ψύχραιμα για την Κερατέα...

Αυτή τη στιγμή, προέχει όλοι εμπλεκόμενοι να αποστασιοποιηθούν από τα γεγονότα και να σκεφτούν ψύχραιμα.

Η κυβέρνηση πρέπει να ξέρει ότι ακόμα και αν καταφέρει να επικρατήσει με χρήση αστυνομικής βίας, όπως όλο και περισσότεροι την καλούν να κάνει, το θέμα δεν είναι η κατασκευή του έργου αλλά η βιώσιμη λειτουργία του. Και αυτό δεν γίνεται χωρίς κοινωνική συναίνεση. Το παράδειγμα της Λευκίμμης όπου το έργο κατασκευάστηκε αλλά δεν λειτουργεί είναι πολύ χαρακτηριστικό.

Το μπλοκ των αντιδρώντων πρέπει να καταλάβει ότι με την εξέλιξη που έχουν τα πράγματα αυτοϋπονομεύεται, απομονώνεται ραγδαία από την υπόλοιπη κοινωνία και γίνεται όλο και πιο εύκολος στόχος. Σε τελική ανάλυση, όσο τα πράγματα οδηγούνται σε λύσεις του τύπου «όλα ή τίποτα», το δίκιο του ισχυρότερου έχει περισσότερες πιθανότητες να επικρατήσει. Τις τελευταίες ημέρες παρατηρούνται όλο και περισσότερες αντιδράσεις από τη Δυτική Αττική και διαμορφώνονται προϋποθέσεις πραγματικού εμφυλίου των σκουπιδιών – δυστυχώς μέρος των αντιδρώντων πυροδοτεί τέτοιες αντιδράσεις με εμπρηστικές δηλώσεις που μόνο ζημιά κάνουν στις προσπάθειες να βρεθεί κάποια λύση.

Η διαπραγμάτευση είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία, όμως σήμερα, όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, είναι κάτι λιγότερο από εφικτή. Απαιτούνται άμεσα κινήσεις που θα οικοδομούν κάποια έστω στοιχειώδη εμπιστοσύνη μεταξύ κυβέρνησης και αντιδρώντων και θα προσδιορίζουν ένα πλαίσιο διαπραγμάτευσης.

Θα μου πείτε που αλλού έχει γίνει αυτό για να γίνει στην Κερατέα; Θα σας απαντήσω, μήπως αντί να έχουμε τραυματίες και νεκρούς και να ψάχνουμε να βρούμε τους υπεύθυνους μπορούμε έστω και τώρα να κάνουμε μια νέα αρχή;

Πρέπει να το καταλάβουν όλοι τώρα, πριν η εξέλιξη των πραγμάτων δημιουργήσει αναντίστρεπτες καταστάσεις: η επιλογή της μη διαπραγμάτευσης θα είναι πολύ πιο επώδυνη, από κάθε άποψη, για όλους. Αντίθετα, μια πετυχημένη διαπραγματευτική διαδικασία θα ανοίξει νέους δρόμους για όλη την ελληνική κοινωνία. Καθήκον κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου είναι να βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση.