1/26/2009

Το πολιτικό όριο της ανακύκλωσης

Στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση μου, αναφέρθηκα συνοπτικά στο κοινωνικό όριο της ανακύκλωσης. Στην παρούσα θα σχολιάσω το πολιτικό της όριο, όπως προκύπτει από την παρούσα πολιτική κατάσταση.

Συχνά, μιλώντας για ανακύκλωση, αναφέρονται πετυχημένα παραδείγματα από πόλεις του εξωτερικού, οι ποίες μεγαλουργούν σε αυτό το πεδίο, όπως η Βιέννη, η Στοκχόλμη, η Κοπεγχάγη κλπ. Και προτείνονται αυτές οι πόλεις ως πρότυπα προς μίμηση, με την παραδοχή ότι κάτι τέτοιο υποκινεί και τους Έλληνες πολίτες, τους πολιτικούς και τα στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο είναι τόσο εφικτό όσο και το να γίνουν τα σχολεία μας σχεδόν ίδια με τα σχολεία της Φιλανδίας (που θεωρούνται τα καλύτερα του κόσμου), δηλαδή καθόλου!

Στη διαχείριση των στερεών αποβλήτων δεν υπάρχουν συνταγές που να μεταφέρονται με ευκολία από τη μια χώρα στην άλλη. Υπάρχουν παγκόσμιες αρχές που παίρνουν σάρκα και οστά σε κάθε χώρα, με βάση τη συγκεκριμένη κοινωνική, οικονομική και πολιτική πραγματικότητα. Το τι πρέπει να γίνει για να προχωρήσει η ανακύκλωση είναι γνωστό: πυκνά δίκτυα κάδων, τακτική αποκομιδή, συστηματική και όχι σποραδική ενημέρωση – ευαισθητοποίηση, βάρος στα νέα παιδιά και τα σχολεία κ.ο.κ.

Το ερώτημα είναι γιατί δεν γίνονται αυτά τα στοιχειώδη που όλοι γνωρίζουν ότι πρέπει να γίνουν. Και εδώ η απάντηση, είναι η ίδια για την ανακύκλωση, όπως και για μια σειρά από άλλα καυτά θέματα:

Γιατί μέχρι σήμερα, το περιβάλλον και η ανακύκλωση είναι ακόμα πολύ χαμηλά στην ατζέντα των εκάστοτε κυβερνήσεων, όπως άλλωστε και η παιδεία και άλλα καυτά θέματα για το μέλλον της χώρας.

Γιατί δεν υπάρχει πολιτική και μακροπρόθεσμος ουσιαστικός σχεδιασμός για τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων, την ανακύκλωση, όπως και για την κοινωνική ασφάλιση, την παιδεία κλπ.

Γιατί η ανακύκλωση θέλει γενναίες χρηματοδοτήσεις με σχεδιασμένα αποτελέσματα και όχι ντουφεκιές στην τύχη, θέλει έλεγχο αποτελεσμάτων και διαφανείς απολογισμούς, για να ξέρει ο πολίτης σε τι περιβαλλοντικό αποτέλεσμα αντιστοιχούν οι δημόσιες δαπάνες. Αλλά μήπως γίνεται κάτι αντίστοιχο σε άλλους τομείς της δημόσιας ζωής για να γίνει στην ανακύκλωση;

Γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση, τουλάχιστον ένα μεγάλο κομμάτι της, μαραζώνει και δεν μπορεί καν να παρέχει άλλες στοιχειώδεις για τους πολίτες υπηρεσίες, λόγω και των προβλημάτων χρηματοδότησης που έχει.

Σε μένα είναι απολύτως καθαρό ότι με τη σημερινή πολιτική κατάσταση και τις ασκούμενες πολιτικές (όπου υπάρχουν) υπάρχει ένα πολύ συγκεκριμένο όριο στα βήματα που μπορεί να γίνουν στην ανακύκλωση, όπως και στη διαχείριση των στερεών αποβλήτων και σε άλλα θέματα. Οι όποιες προσπάθειες, όσο φιλότιμες και να είναι, δεν μπορούν να βγουν έξω από το τρίγωνο που ορίζουν η βαθιά κρίση της δημόσιας διοίκησης αλλά και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η απουσία οράματος και στόχων για την εξέλιξη της χώρας τα επόμενα χρόνια (μια απουσία που μας στερεί το στοιχειώδες δικαίωμα της διαφωνίας) και η απουσία κινήτρων και πλαισίου προώθησης νέων καινοτόμων επιχειρηματικών και ερευνητικών δραστηριοτήτων.


Με άλλα λόγια, το γεγονός ότι η χώρα μας περνάει μια βαθιά κρίση χωρίς ορατό επίκεντρο (χωρίς δηλαδή να υπάρχει κάποιος κρίκος που αν τον τραβήξουμε θα ξεκινήσουν να λύνονται τα προβλήματα, σύμφωνα με την πολύ σωστή επισήμανση του Γ. Βούλγαρη στα ΝΕΑ της 24ης Ιανουαρίου), θα το βρίσκουμε μπροστά μας σε όλες τις επιμέρους δραστηριότητες, σαν άγος από το οποίο η απαλλαγή μοιάζει ατομικά και τοπικά αδύνατη ή οριακά βιώσιμη.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι οι προσπάθειες της ανακύκλωσης πάνε χαμένες ή ότι δεν έχουν και πολύ νόημα; Απαντώ με σιγουριά όχι.

Η καθημερινή συνεισφορά κάθε πολίτη στην ανακύκλωση είναι όρος για να υπογραμμίζονται τα κενά της πολιτείας και να υπενθυμίζεται η αβελτηρία της. Μόνο που από μόνη της δεν αρκεί για να αλλάξουν ριζικά τα πράγματα, αν δεν συνοδεύεται από την απαίτηση ριζικότερων μετασχηματισμών στην ελληνική κοινωνία, τη δημόσια διοίκηση και τους δήμους. Και όσο περισσότερη ανακύκλωση γίνεται, τόσο περισσότερο διευκολύνεται η αποκάλυψη του πολιτικού ορίου που υπάρχει.

Την επόμενη φορά που θα ανακυκλώσετε συσκευασίες στον μπλε κάδο, σκεφτείτε πόσο ωραίο θα ήταν να αποκτήσετε και άλλες καθημερινές συνήθειες που να συνεισφέρουν και στις κοινωνικές - πολιτικές αλλαγές που έχουμε ανάγκη. Κι αν βρείτε κάτι χρήσιμο, διαδώστε το.

1/25/2009

Ανακύκλωση: επιτυχημένη πορεία προς τον κοινωνικό φραγμό

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η ανακύκλωση των υλικών συσκευασίας στην Ελλάδα προσεγγίζει το 40%, δηλαδή τους 400.000 τόνους ανά έτος. Μπορεί η Ελλάδα να απέχει αρκετά από τον ευρωπαϊκό στόχο που είναι να ανακυκλώνεται το 60% των υλικών συσκευασίας ως το 2011, αλλά είναι γεγονός ότι τα βήματα που έγιναν είναι σημαντικά.

Αν όμως φύγουμε λίγο από τα επίσημα στοιχεία, η κατάσταση που αντιμετωπίζει ο κάθε πολίτης στη γειτονιά του δεν μοιάζει και τόσο ενθαρρυντική. Οι κάδοι ανακύκλωσης συχνά δεν μπορούν να κλείσουν, γιατί οι συχνότητες συλλογής δεν είναι επαρκείς. Γύρω από τους κάδους, ιδιαίτερα σε περιόδους αργιών και εορτών, συσσωρεύονται βουνά από ανακυκλώσιμα υλικά, που σε περίπτωση έντονης βροχής λερώνονται και μετατρέπονται σε πολτό. Συχνά, μέσα στους κάδους της ανακύκλωσης κάποιοι πετάνε σκουπίδια, ειδικά αν οι γειτονικοί κάδοι σκουπιδιών είναι γεμάτοι. Το ανάποδο είναι επίσης συχνό: υλικά ανακύκλωσης να πετιούνται σε κάδους σκουπιδιών γιατί οι κάδοι ανακύκλωσης είναι γεμάτοι. Τα νούμερα φαίνονται να ευημερούν, ωστόσο η εικόνα στις γειτονιές της Αθήνας είναι τελείως αναντίστοιχη.

Τα όποια βήματα εμπρός στην ανακύκλωση απέχουν πολύ ακόμα από το να φτάσουν να αγγίζουν την καθημερινή συμπεριφορά των πολιτών, αλλά και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των περισσότερων δήμων. Αν η ανακύκλωση δεν πάψει να θεωρείται μια «πολυτέλεια» (που συχνά υιοθετείται για λόγους επικοινωνιακούς) που υλοποιείται αν περισσεύουν πόροι από τους δήμους, τότε δεν θα γίνει ποτέ συνήθεια του πολίτη. Και αν η ανακύκλωση δεν συνδεθεί με μια αλλαγή των καθημερινών συνηθειών, τότε είναι καταδικασμένη είτε να εκφυλλιστεί είτε ακόμα χειρότερα να απαξιωθεί σαν ιδέα.

Οι όποιες επιτυχίες υπάρχουν μέχρι σήμερα, δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το υπογραμμίζουν το όριο στο οποίο πλησιάζουμε: το όριο της αλλαγής του καταναλωτικού (αλλά και του παραγωγικού) μοντέλου, που ακόμα δεν έχει αρχίσει καν να συζητιέται στα σοβαρά. Γιατί σε τελική ανάλυση, το ζητούμενο είναι η αλλαγή του καταναλωτικού και παραγωγικού μοντέλου. Να παράγουμε περισσότερα προϊόντα, χρησιμοποιώντας λιγότερους φυσικούς πόρους. Να παίρνουμε φυσικούς πόρους, παράγοντας λιγότερα απόβλητα κατά την παραγωγή τους και να καταναλώνουμε πιο φιλικά προς το περιβάλλον. Η κατανάλωση αφορά τον πολίτη, τα δύο προηγούμενα στάδια αφορούν τη βιομηχανία. Η οριστική λύση της διαχείρισης αποβλήτων είναι στην πράξη ένας ριζικός κοινωνικός μετασχηματισμός και για αυτό δεν γίνεται εύκολα. Το πρόβλημα της αλλαγής διαχείρισης αποβλήτων είναι κοινωνικό και όχι τεχνικό. Είναι θέμα οικονομίας, κοινωνίας, κοινωνικών δομών και κατανάλωσης.

Όποιος έχει διαβάσει το εξαιρετικό βιβλίο του Ρομπέρτο Σαβιάνο "Γόμορρα", μια δημοσιογραφική - μυθιστορηματική περιγραφή της κοινωνικής δομής και οργάνωσης της μαφίας στη Νότια Ιταλία, ας ξανακοιτάξει το τελευταίο κεφάλαιο που αναφέρεται στη διαχείριση στερεών αποβλήτων. Με τον πιο ακραίο τρόπο, αυτό που αναδύεται είναι η άμεση συσχέτιση που υπάρχει μεταξύ κοινωνικών δομών και διαχειρισης αποβλήτων, η βαθιά κοινωνική διάσταση του προβλήματος των χωματερών και τα συμφέροντα για να μην κλείσουν.

Κι αν διαβάσετε αυτό το κεφάλαιο, ξανασκεφτείτε τα όρια της ανακύκλωσης στον ελληνικό κοινωνικό ιστό και προσπαθήστε να απαντήσετε στα ερωτήματα α. γιατί δεν κλείνουν οι ρημάδες οι χωματερές, τόσα χρόνια β. γιατί σε περιπτώσεις που κλείνουν ξανανοίγουν ακριβώς δίπλα ή λίγο μακρύτερα. Κάθε απάντηση καλοδεχούμενη προς δημοσίευση

1/09/2009

Πολιτικά εργαλεία εκτροπής των βιοαποδομήσιμων

Πρόκειται για το τρίτο άρθρο, από αυτά που δημοσιεύτηκαν στο ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ, το φθινόπωρο του 2008 και αφορά τα πολιτικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την εκτροπή των βιοαποδομήσιμων αποβλήτων από τους χώρους ταφής. Θα το βρείτε στο:

http://www.scribd.com/doc/9978256/3

Η πρόταση μου συμπυκνώνεται στα ακόλουθα:
1. Θεσμοθέτηση κριτηρίων αποδοχής αποβλήτων προς ταφή, με βάση την επεξεργασία που έχουν υποστεί
2. Δρομολόγηση δράσεων Διαλογής Οργανικού στην Πηγή
3. Προτυποποίηση των δευτερογενών καυσίμων από στερεά απόβλητα με χρήση end of waste κριτηρίων και σύνδεσή τους με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας
4. Performance Indicators / Συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα στη βάση μετρήσιμων αποτελεσμάτων
5. Φόρος ταφής

Τέσσερεις θέσεις για την επεξεργασία των στερεών αποβλήτων

Πρόκειται για το δεύτερο από τα τρία άρθρα που δημοσιεύτηκαν στο ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ το φθινόπωρο του 2008 και αναφέρονται στη διαχείριση των βιοαποδομήσιμων αποβλήτων. Πυρήνας του είναι οι τέσσερεις θέσεις που ορίζουν το πλαίσιο της διαχείρισης των βιοαποδομήσιμων. Μπορείτε να το κατεβάσετε από:

http://www.scribd.com/doc/9967520/2

Δείτε τις τέσσερεις θέσεις:

"Στο σημερινό άρθρο μου προτείνω τέσσερις θέσεις που διαμορφώνουν τα θεμέλια μιας πολιτικής για τα βιοαποδομήσιμα, με βάση τις εμπειρίες και τις τάσεις που διαμορφώνονται στην ΕΕ αλλά και τις πρακτικές δυνατότητες που υπάρχουν στον ελληνικό χώρο.

Θέση πρώτη: Η επεξεργασία των στερεών αποβλήτων πριν την ταφή δεν είναι προαιρετική, αλλά υποχρεωτική σε όλους τους χώρους ταφής.

Θέση δεύτερη: Οι μονάδες επεξεργασίας – προεπεξεργασίας δεν πρέπει να προετοιμάζονται ως «ξερά» δημόσια έργα αλλά ως πυλώνες των ολοκληρωμένων συστημάτων διαχείρισης

Θέση τρίτη: Απαιτείται άμεσα η υιοθέτηση «εργαλείων» που θα διευκολύνουν την εκτροπή αποβλήτων από τους ΧΥΤΑ αλλά και η λειτουργία πραγματικών ελεγκτικών μηχανισμών

Θέση τέταρτη: Η αλλαγή της τιμολογιακής πολιτικής για τις υπηρεσίες διαχείρισης στερεών αποβλήτων αποτελεί κομβικό σημείο για τη βιωσιμότητα των συστημάτων διαχείρισης. "

Η Ελλάδα ουραγός στη διαχείριση των βιοαποδομήσιμων αποβλήτων

Πρόκειται για το πρώτο από τα τρία άρθρα που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ το φθινόπωρο του 2008 και αναφέρονται στην αδικαιολόγητη καθυστέρηση που έχει επιδείξει η πολιτεία για το θέμα των βιοαποδομήσιμων αποβλήτων. Μπορείτε να το κατεβάσετε από:

http://www.scribd.com/doc/9967136/Baa-1

Δείτε την εισαγωγή:
"Στις 26 Απριλίου του 2008 κλείνουν εννιά χρόνια από την υιοθέτηση της ευρωπαϊκής οδηγίας 99/31 για τον περιορισμό της υγειονομικής ταφής και σχεδόν δεκαπέντε χρόνια από τότε που άρχισε να συζητείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ελλάδα ενσωμάτωσε την εν λόγω οδηγία στο εθνικό δίκαιο με την ΚΥΑ Η.Π. 29407/3508, η οποία υπογράφηκε την 10η Δεκεμβρίου του 2002. Χρειάστηκαν 44 μήνες για να μεταφραστεί η εν λόγω οδηγία και να μετατραπεί σε ΚΥΑ, χωρίς καμία επιπλέον προσθήκη ή προσαρμογή στα ελληνικά δεδομένα, κατά την πάγια πρακτική που ακολουθείται στα θέματα των στερεών αποβλήτων αλλά και σε άλλα. Αλλά αυτά είναι τα καλά νέα, γιατί από τότε μέχρι σήμερα το ΥΠΕΧΩΔΕ τηρεί σιγή ιχθύος για το θέμα που μετασχηματίζει τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων σε όλη την Ευρώπη: τη διαχείριση των βιοαποδομήσιμων αποβλήτων"...

1/08/2009

Ο ρόλος της Μηχανικής - Βιολογικής Επεξεργασίας στη Διαχείριση των Στερεών Αποβλήτων

Πρόκειται για την εναρκτήρια ομιλία μου στην ημερίδα της ΕΕΔΣΑ, το 2007, για τη Μηχανική - Βιολογική Επεξεργασία των στερεών αποβλήτων. Περιλαμβάνει μια συνολική προσέγγιση του θέματος των τεχνολογιών επεξεργασίας. Μπορείτε να τη δείτε το link:

http://www.scribd.com/doc/9910577/Mavropoulos-EEDSA

Επιλογή μεθόδου επεξεργασίας

Πρόκειται για εργασία που παρουσιάστηκε σε ημερίδα του Συλλόγου Χημικών Μηχανικών. Γράφτηκε σε συνεργασία με τη Ρούλα Σκουλάξινου και παρουσιάζει μια δουλειά που κάναμε στην Αχαϊα. Έχει αντιγραφτεί πολλάκις, από διάφορους... Μπορείτε να τη δείτε στο link:

http://www.scribd.com/doc/9910117/Dsa-Axaias

Περίληψη
Στην παρούσα εισήγηση θα παρουσιαστεί η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε καθώς και ορισμένα σημαντικά συμπεράσματα που προέκυψαν στα πλαίσια της μελέτης που εκπονήθηκε από την ΕΠΕΜ Α.Ε, για την επιλογή μεθόδου επεξεργασίας απορριμμάτων στο νομό Αχαΐας.
Πιο ειδικά, η μελέτη περιελάμβανε τα ακόλουθα στάδια:
Α. Συσκέψεις και συζητήσεις με τα εμπλεκόμενα μέρη και φορείς της Νομαρχιακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης προκειμένου να δημιουργηθεί μία πρώτη άποψη σχετικά με τις τάσεις που επικρατούν για το θέμα της επεξεργασίας στο νομό
Β. Επιλογή αντιπροσωπευτικών τεχνολογιών και διοργάνωση επισκέψεων σε εμπορικές μονάδες που λειτουργούν με επιτυχία σε άλλες χώρες τις Ε.Ε
Γ. Δημιουργία σεναρίων επεξεργασίας βασισμένων στις συζητήσεις και τις επισκέψεις, με στόχο την επεξεργασία 150.000 τον απορριμμάτων ετησίως
Δ. Δημιουργία ισοζυγίων μάζας και ενέργειας για κάθε σενάριο
Ε. Περιβαλλοντική αξιολόγηση των σεναρίων
ΣΤ. Αναφορά στις εμπειρίες από την λειτουργία αντίστοιχων μονάδων
Ζ. Οικονομική Αξιολόγηση των σεναρίων
Η. Εναλλακτικά σχήματα χρηματοδότησης
Θ. Προτάσεις σχετικά με το φορέα διαχείρισης

Στα πλαίσια της εισήγησης θα παρουσιαστούν σύντομα τα παραπάνω, ενώ ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στα συμπεράσματα της μελέτης που αφορούν κυρίως:
C Τις πιθανές τεχνολογικές εφαρμογές και τί αποτελέσματα μπορεί η καθεμιά να επιφέρει στην περίπτωση της Αχαΐας
C Τις πιθανές πηγές χρηματοδότησης
C Τι σημαίνει για το νομό και τους πολίτες η κατασκευή μιας μονάδας επεξεργασίας με αυτοχρηματοδότηση

Ο ρόλος του βιοαερίου στη διερεύνηση φαινομένων σε ΧΥΤ

Πρόκειται για άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "ΠΥΡΦΟΡΟΣ" του ΕΜΠ, το 1998. Μπορείτε να το κατεβάσετε από το link:

http://www.scribd.com/doc/9909440/Me-Tho-Dos

Περίληψη
Ένα από τα σοβαρότερα περιβαλλοντικά προβλήματα της Ελλάδας είναι οι χιλιάδες χώροι ανεξέλεγκτης διάθεσης στερεών αποβλήτων. Η αποκατάσταση αυτών των χώρων είναι ένα πολύ δύσκολο επιστημονικό και τεχνικό πρόβλημα, κυρίως λόγω της συχνής απουσίας βασικών σχεδιαστικών δεδομένων που χαρακτηρίζει αυτούς τους χώρους. Στην εργασία που ακολουθεί παρουσιάζεται μία μεθοδολογία αντιμετώπισης του προβλήματος της έλλειψης των απαιτούμενων πληροφοριών που έχει ως κορμό ένα πρόγραμμα μετρήσεων βιοαερίου, σχετικά εύκολο και φθηνό. Η μεθοδολογία αυτή εφαρμόστηκε με επιτυχία στην περίπτωση της αποκατάστασης της παλαιάς χωματερής του Δήμου Ηρακλείου της Κρήτης, στη θέση Σκαφιδαράς και τα αποτελέσματά της αναμόρφωσαν το αρχικό σχέδιο αποκατάστασης.

Η παρακολούθηση των ΧΥΤΑ και η σημασία της

Πρόκειται για ένα άρθρο, στα πλαίσια του συνεδρίου της ΕΕΔΣΑ το 2002, που αναφέρεται στη σημασία της σωστής παρακολούθησης των ΧΥΤΑ και στις εμπειρίες από συγκεκριμένα προγράμματα πρακοιλούθησης. Για τη συγγραφή του συνεργάστηκα με τους Χ. Καμαριωτάκη και Ε. Φαγογένη. Θα το βρείτε στο link:

http://www.scribd.com/doc/9908703/Monitor-Final-1

Περίληψη
Το παρόν άρθρο αφορά στα πορίσματα που προέκυψαν από το Πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Παρακολούθησης του ΧΥΤΑ Κεφαλονιάς. Παρουσιάζονται μετρήσεις που αφορούν παρακολούθηση των απορριμματικών φορτίων, την ποσότητα των στραγγισμάτων καθώς και την εξέλιξη της παραγωγής του βιοαερίου. Η ερμηνεία των αποτελεσμάτων οδηγεί σε σοβαρά συμπεράσματα σε σχέση με τις παραδοχές σχεδιασμού των χώρων ταφής, ειδικότερα δε σε ότι αφορά τον υπολογισμό των εισερχόμενων φορτίων, την παραγωγή στραγγισμάτων και τη διαχείριση βιοαερίου.

Η κατάσταση των ΧΥΤΑ στην Ελλάδα

Πρόκειται για άρθρο που περιγράφει την κατάσταση των ΧΥΤΑ στην Ελλάδα το 2002. Παρουσιάστηκε στο συνέδριο της ΕΕΔΣΑ το 2002. Για τη συγγραφή του συνεργάστηκα με τους Β. Στοϊλόπουλο, Κ. Κολοκοτρώνη, Ε. Φαγογένη. Η εργασία έγινε για λογαριασμό της Μόνιμης Ομάδας Εργασίας (ΜοΕ) για την Υγειονομική Ταφή και την Εδαφική Διάθεση της Ελληνικής Εταιρείας Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΕΕΔΣΑ). Μπορείτε να το κατεβάσετε από το link:

http://www.scribd.com/doc/9907493/katastasiXYT

Περίληψη
Στην εργασία που ακολουθεί παρουσιάζεται η υφιστάμενη κατάσταση των ΧΥΤ στην Ελλάδα και εντοπίζονται τα βασικότερα προβλήματα που σήμερα παρουσιάζονται στο σχεδιασμό, τη λειτουργία και την κατασκευή τους. Από τα στοιχεία που παρουσιάζονται προκύπτουν σημαντικά συμπεράσματα σε σχέση με το σημερινό θεσμικό πλαίσιο καθώς και η αναγκαιότητα σοβαρών αναπροσαρμογών στην αντίληψη που διέπει το σύνολο των εργασιών προετοιμασίας και υλοποίησης έργων ΧΥΤ. Η παρούσα εργασία αποτελεί μέρος της ομώνυμης έκδοσης που εκπονήθηκε από την ΜοΕ για την Υγειονομική Ταφή και την Εδαφική Διάθεση της ΕΕΔΣΑ

Αξιοποίηση μεταλλείων κι λατομείων ως ΧΥΤΑ

Πρόκειται για εργασία στα πλαίσια του πρώτου συνεδρίου της ΕΕΔΣΑ, το 2002. Για τη συγγραφή του συνεργάστηκα με τους Δημήτρη Καλιαμπάκο και ΓΙάννη Προυσιώτη. Μπορείτε να το κατεβάσετε από το link:

http://www.scribd.com/doc/9906835/UTILIZATION-OF-ABANDONED-MINES-QUARRIES-AS-LANDFILL-SITES

Περίληψη
Η εξεύρεση χώρων υγειονομικής ταφής στερεών αποβλήτων αποτελεί ένα πολύπλοκο θέμα, πολύ περισσότερο δε όταν πρόκειται για επικίνδυνα απόβλητα. Οι δυσκολίες στη χωροθέτηση χώρων ταφής οφείλονται τόσο στους αντικειμενικούς περιορισμούς που υπάρχουν όσο και στις, συχνά, έντονες κοινωνικές αντιδράσεις. Και οι δύο περιοριστικές αυτές παράμετροι, μπορούν ευκολότερα να αντιμετωπιστούν με την αξιοποίηση ανενεργών μεταλλείων / λατομείων για τη διάθεση αποβλήτων, όπως πρακτικά αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα δύο παράλληλων ερευνητικών προγραμμάτων για την διάθεση αποβλήτων σε εξοφλημένα μεταλλεία και λατομεία.

Η πορεία υλοποίησης της οδηγίας για την ταφή στην Ελλάδα

Πρόκειται για εργασία που δημοσιεύτηκε στα πρακτικά του συνεδρίου της ΕΕΔΣΑ το 2006. Για τη συγγραφή της συνεργάστηκα με τους Φώτη Χάγιο και Αντρέα Κουσκούρη. Μπορείτε να την κατεβάσετε από το link:

http://www.scribd.com/doc/9906181/-9931-

Περίληψη
Η παρούσα εργασία αποτυπώνει και αξιολογεί την πορεία υλοποίησης της οδηγίας 99/31 στην Ελλάδα. Η εργασία βασίζεται στα πορίσματα της έρευνας “Study on the implementation of Directive 1999/31 EC on the landfill of waste”, που εκπονήθηκε από ομάδα εταιρειών με τη συμμετοχή και της ΕΠΕΜ ΑΕ για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την περίοδο Ιανουάριος – Ιούλιος 2005. Στη συνέχεια παρουσιάζονται τα βασικότερα πορίσματα της εν λόγω εργασίας, δομημένα γύρω από τους ακόλουθους άξονες: 1) Στοιχεία υφιστάμενης κατάστασης, 2) Θέματα σχετικά με την προετοιμασία, κατασκευή και λειτουργία των έργων, 3) Θέματα σχετικά με τους φορείς διαχείρισης και 4) Θέματα σχετικά με τη στρατηγική διαχείρισης των στερεών αποβλήτων

Οι Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα στη Διαχείριση Στερεών Αποβλήτων

Πρόκειται για εργασία που δημοσιεύθηκε στα πλαίσια του Συνεδρίου της Εληνικής Εταιρείας Διαχείρισης Στερεών ποβλήτων το 2006. Για τη συγραφή της συνεργάστηκα με τους Αντρέα Κουσκούρη και Άννα Καρκαζή.
Μπορείτε να την κατεβάσετε από το ακόλουθο link:

http://www.scribd.com/doc/9905354/Paper-Sdit-Teliko

Περίληψη
Στόχος της εργασίας αυτής είναι η μεθοδολογική προσέγγιση των Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα με εφαρμογή στην Διαχείριση Στερεών Αποβλήτων σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις ιδιαιτερότητες της εγχώριας αγοράς. Με δεδομένο ότι η σχετικά πρόσφατη θεσμική ρύθμιση αποτελεί ένα γενικότερο πλαίσιο, εκτιμάται ότι απαιτείται σειρά μέτρων για να είναι δυνατή η υλοποίηση έργων ΔΣΑ με ΣΔΙΤ.
Για να προσδιοριστούν αυτές οι ενέργειες, καταγράφονται οι σημαντικότερες αλλαγές που απαιτούνται για την υλοποίηση έργων ΔΣΑ με ΣΔΙΤ, στην προετοιμασία, την κατασκευή και την υλοποίηση αυτών. Ιδιαίτερο βάρος δίνεται στις αλλαγές που επέρχονται στη διαδικασία σχεδιασμού των έργων αλλά και στην ανάλυση των πιθανών κινδύνων.
Επιπλέον, με βάση τις εμπειρίες από ελληνικές προσπάθειες και τις διεθνείς πρακτικές, προτείνονται συγκεκριμένα μέτρα που μπορούν να διευκολύνουν την προετοιμασία των ΣΔΙΤ σε έργα ΔΣΑ και να την κάνουν πιο αποτελεσματική.