Οι παραπάνω φωτογραφίες τραβήχτηκαν στη Νάπολη στις 4/5/2011, σε πρόσφατη επίσκεψη μου. Νομίζω ότι ειδικά η Νάπολη έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τη χώρα μας, γιατί φοβάμαι ότι μοιάζει με σκηνές από «ταινία προσεχώς».
Η Νάπολη έφτασε σε απόλυτο αδιέξοδο πριν μερικά χρόνια. 80.000 τόνοι απορριμμάτων είχαν εγκλωβιστεί στην πόλη για δύο σχεδόν μήνες. Μπροστά στο πατρικό της Σοφίας Λόρεν υψώθηκαν σκουπίδια ύψους 5 μέτρων! Στις γύρω περιοχές, χιλιάδες τόνοι τυριού μοτσαρέλα κρίθηκαν ακατάλληλοι λόγω των διοξινών που εξέπεμπαν οι χωματερές που ξανάνοιξαν. Ακόμα και σήμερα, η εικόνα του ιστορικού κέντρου παραμένει άθλια, με μικρές χωματερές των 10-20 τόνων να παραμένουν για μέρες. Πρόσφατα επενέβη ο στρατός για να καθαρίσει η πόλη (βλ. και http://news.in.gr/world/article/?aid=1231107469 )
Και όλα αυτά γιατί; Γιατί το 1994, αποφασίστηκε να μην φτιαχτούν νέοι χώροι ταφής, διότι η ταφή των απορριμμάτων είναι «ξεπερασμένη μέθοδος» και έπρεπε να σταματήσει. Και στη συνέχεια, οι συνεχείς πολιτικές αντιπαραθέσεις, οι διαρκείς αμφισβητήσεις των όποιων επιλογών, η αντιπαράθεση λόμπι και η διαπλοκή με τη Μαφία βεβαίως οδήγησαν σε απόλυτη απραξία την περιφέρεια και το Δήμο! Τελικά, φτιάχτηκαν υποδομές για το 60% των απορριμμάτων (με τη λογική ότι το 40% θα ανακυκλώνονταν, κάτι που ποτέ δεν έγινε βέβαια) το 2006, δηλαδή δώδεκα χρόνια μετά!
Τότε όμως ήταν ήδη αργά, διότι οι χώροι ταφής είχαν ήδη γεμίσει και οι κοινωνικές αντιδράσεις για νέους χώρους τεράστιες. Και οι μόνοι κερδισμένοι ήταν οι έμποροι των σκουπιδιών, που τα μετέφεραν με 200 ευρώ τον τόνο στο Αμβούργο, για να σωθεί η πόλη από τις επιδημίες. Τα συμπεράσματα δικά σας…
Αναρτήσεις
Αντώνη από που να το πιάσεις και που να το αφήσεις το θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τις κοντόφθαλμες αρχές σχεδιασμού που δεν μπορούν να προβλέψουν καταστάσεις πέρα από τη μύτη τους και φτάσαν να μην έχουν χωρο για διάθεση των απορριμμάτων;
Από τους φορείς λειτουργίας που στην πλειοψηφία τους δεν έχουν την τεχνογνωσία αλλά και την συναίσθηση της ευθύνης για τη λειτουργία των έργων διαχείρισης;
Από εμάς τους ίδιους που ακόμη και σε ακραίες σαν και αυτή καταστάσεις μπαίνουμε στον κόπο να μειώσουμε τα παραγόμενα απόβλητά μας;
Πάντως στην προκειμένη περίπτωση ταιριάζει απόλυτα το ότι εμείς και οι Ιταλοί είμαστε "ούνα φάτσα, ούνα ράτσα".