Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η πλήρης απελευθέρωση των επαγελμάτων είναι φάρμακο δια πάσα νόσο. Επίσης δεν είμαι από αυτούς που αν και ιδιώτες θέλουν ελάχιστο εγγυημένο κέρδος και προστασία των επενδύσεων τους εφ' όρου ζωής, διότι απλά αλλάξαν οι συνθήκες.
Πιστεύω όμως ότι σε ορισμένες περιπτώσεις και με συγκεκριμένο πλαίσιο, το άνοιγματων επαγγελμάτων επιβάλλεται όχι εειδή το λέι η τρόϊκα αλλά επειδή δεν είμαστε καθόλου, ούτε καν στοιχειωδώς ευχαριστημένοι με τα σημερινά χάλια. Και μια τέτοια περίπτωση είναι τα ταξί.
Υπάρχει κάποιος που έχει ταξιδέψει σε οποιαδήποτε σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και δεν έχει διαπιστώσει, αμέσως, με την πρώτη ματιά, την άβυσσο που χωρίζει τα ελληνικά ταξί από τα ιταλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά, τα ολλανδικά, τα βέλγικα, τα ισπανικά, τα σουηδικά ταξί;
Υπάρχει κάποιος που δεν θέλει ταξιτζήδες εκπαιδευμένους, καθαρούς και καλοντυμένους, με καλή συμπεριφορά και τρόπους, που ξέρουν να μιλάνε μια ξένη γλώσσα, να σέβονται τον πελάτη τους, να ανάβουν το air-condition χωρίς έξτρα χρέωση, να θεωρούν το ταξί μέσο εξυπηρέτησης του πελάτη και όχι ατομική τους καφετέρια που παίζει τη μουσική που γουστάρουν και ντουμανιάζει στο τσιγάρο, που δεν ξινίζουν όταν ζητάς απόδειξη και βγαίνουν για να βάλουν τη βαλίτσα στο πορτ-μπαγκάζ χωρίς να στραβομουτσουνιάζουν;
Υπάρχει κάποιος που δεν του έχει τύχει περίεργη, διπλή ή τριπλή χρέωση; Κάποιος που δεν έχει ερωτηθεί με αυθάδεια προς τα πού πάει για να ενημερωθεί ότι ο συγκεκριμένος προορισμός «δεν βολεύει» λες και σταμάτησε λεωφορείο;
Υπάρχει κάποιος που δεν θέλει οι οδηγοί ταξί να έχουν ανθρώπινο μεροκάματο, να είναι ασφαλισμένοι, να είναι συγκεντρωμένοι στη δουλειά τους που είναι η σωστή εξυπηρέτηση του πελάτη, χωρίς το άγχος να βγάλουν ένα έστω ευρώ παραπάνω από τα παράλογα ποσά που απαιτούν οι διαχειριστές αδειών ταξί;
Υπάρχει κάποιος στην Ελλάδα που δεν ξέρει ότι τουλάχιστον οι μισοί κάτοχοι αδειών ταξί, απέκτησαν τις άδειες με πολιτικά μέσα, σε σκοτεινές ή ύποπτες περιόδους και με άθλιες μεθοδεύσεις;
Και σε τελική ανάλυση, ο κάτοχος άδειας ταξί είναι επιχειρηματίας ή δημόσιος υπάλληλος; Αν είναι επιχειρηματίας, το ρίσκο είναι πάνω του, όπως είναι και σε όσους κατασκευάζουν ακίνητα ή πλαστικά ή χάλυβα και δεν διανοήθηκαν ποτέ να ζητήσουν πίσω τις επενδύσεις από το δημόσιο ταμείο όταν απελευθερώθηκαν οι αγορές.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι ενώ όλοι γνωρίζουν όλα τα παραπάνω και σε κάθε συζήτηση φίλων θα ακούσεις χιλιάδες ιστορίες για ταξί και ταξιτζήδες, τους κατόχους αδειών ταξί τους χαϊδεύουν εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ακόμα και σήμερα, όλα τα κόμματα. Η ΝΔ για ευνόητους λόγους με μεγάλο ιστορικό βάθος, αλλά και για προφανείς λόγους τακτικής σήμερα. Ο ΛΑΟΣ λόγω της παραδοσιακής ακροδεξιάς δύναμης στους χώρους των ταξιτζήδων. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ διότι «ο εχθρός της κυβέρνησης είναι φίλος μου». Και μεγάλο μέρος του ΠΑΣΟΚ, αυτοί οι ίδιοι βουλευτές που αδίστακτα ψήφισαν το ξεπάτωμα των συνταξιούχων και των μισθωτών, τόσο λόγω ιστορικών σχέσεων όσο και για μικροκομματικούς λόγους της πλάκας.
Να λοιπόν η τραγωδία της Ελλάδας: στο θέμα των ταξί, ένα θέμα που μας έχει εκθέσει ως τριτοκοσμικούς χιλιάδες φορές στο εξωτερικό, ένα θέμα στο οποίο η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών είναι της πλάκας και η αμοιβή πανάκριβη σε σχέση με την ποιότητα, τα πολιτικά κόμματα επιλέγουν να υπερασπιστούν τη σημερινή κατάσταση αντί να ανοίξουν το δρόμο για την αλλαγή της, που σε κάθε περίπτωση αποκλείεται να οδηγήσει σε μεγαλύτερα χάλια από τα σημερινά.
Πολιτικές ηγεσίες και βουλευτές επιλέγουν το δίκιο αυτού που φωνάζει δυνατότερα, σε βάρος των πολιτών που εξυπηρετούνται, άθλια συνήθως, από τα ταξί. Και οι τζάμπα μάγκες κάτοχοι αδειών ταξί για να πάρουν τον κόσμο μαζί τους (μάταιος ο κόπος με τόσα που έχουν κάνει) αντί να προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους ανοίγουν τα διόδια, επιβαρύνοντας ξανά τα συνήθη υποζύγια, τους φορολογούμενους...
Λεπτομέρειες με σημασία:
1. Όλα γίνονται στην πλέον τουριστική περίοδο, διότι απλούστατα οι ταξιτζήδες έχουν γραμμένους όλους του υπόλοιπους εκεί που δεν πιάνει μελάνι – ας όψονται οι πολιτικοί τους προστάτες
2. Η αστυνομία είναι ξανά ανύπαρκτη ακόμα και όταν γίνονται καταφανώς παράνομες ενέργειες με βαρύτατες επιπτώσεις στο δημόσιο συμφέρον - ο υπουργός ΠΡΟΠΟ ζει, υπάρχει, είναι ανάμεσά μας;
3. Για άλλη μια φορά, η κυβέρνηση δείχνει διχασμένη ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να αλλάξουν κάποια από τα κακώς κείμενα που μας οδήγησαν στα σημερινά χάλια και σε όσους είναι γέννημα - θρέμμα πολιτικοί με «άδεια ταξί», που αποκτήθηκε σε άλλες εποχές, με πάρε-δώσε και πελατειακές σχέσεις
4. Πιθανότατα οι τελευταίοι είναι περισσότεροι και επικρατούν, γεγονός που εξηγεί άλλωστε και τα κυβερνητικά χάλια – ας μην χαίρονται όμως διότι οι σκεπτόμενοι πολίτες ξέρουν, θυμούνται και δεν συγχωρούν, ακόμα και όταν δεν σκάβουν ορύγματα και δεν καίνε λάστιχα στους δρόμους. Και το ταξίμετρο τους έχει ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής...
Αναρτήσεις
